Karınca yiyince dilin uyuşması gerçekmiş!. Güzelim dutların kimyasıyla oynanmasaydı mevsiminde dut yemek için kilometrelerce yol gitmek zorunda kalmazdım. Üstüne ağaca tırmanıp dutları tek tek toplamazdım. Tırnaklarım ellerim kapkara. Lakin mutluyum. Karıncalı dut. Çocukluğum film şeridi gibi. Çok mutluyum ağlama efekti falan!
Lay
Çatı katı yazıları
haziran 2010
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder