Ben bir aralar İstanbul'da yoktum. Gittim okumaya taaa Bolu'lara. Oraya giderken çocuktum orda genç olmayı öğrendim. Öğrettim. Bilmiyorum. Çok iyi dostlarım oldu. En büyük hayal kırıklıklarımı yaşadım. Çok eğlendim. Çok gezdim. Üzüldüm bazen. Hasta olunca benim için pervane olanları gördüm. Sevdim.. Sevildim (Sanırım..) Bir sürü güzel anı topladım koydum sırt çantama.. Hüzünleri dağıttım yağan karla.. İstanbul'a dönüş Vakti geldi.. 2 yılımı bıraktım orda. Ben kendimi kaybemişken bulmaya döndüm.. Sonra "başka bir okul olsun" dedim. Bu okuma yetmez bana.. Başladım okumaya. Hayatımdaki en anlamlı dostlarımdan birini orda buldum. Hiç unutmuyorum. Okul yeni açılmıştı. Ve 3. haftada onla tanıştım. Tam karşımda oturuyordu.
- Merhaba ben leyla ama sen bana lay de. "Senle çok iyi arkadaş olucağız, hatta en iyi arkadaşın ben olacağım", dedim.
Skyçem, işte taa o günden beri hep bi adım yanımda. Elimi uzatsam hemen dokunur bana. Onla tanıştığımda gençtim.. Sonra büyüdüm o olgunluk evresine taşındık. Hayat aynı hızla akıyor bizse bazen koşuyor bazende "ne oliii yaa", repliklerini sıralıyorduk. Eskiden çok üzülürdüm ben. Ben beni kaybetmiştim. O bana -beni- hatırlattı. Sonra kremalı mantarlı tavuk yapmayı öğretti. Sonra tiramisu'yu bir çok kez öğretti ama ben unuttum. Bana yapılan tiramisuları biR güzel afiyetle yedim hep. Evinde günlerce aylarca kaldım. Her sabah kahvaltımı hazırladı. Uyhh dünyanın en süper yemeklerini yapar o. Karanlıktan korkmam için ışığı bile açık bıraktı hep.. Mezun olduk. Hep aynı dersten kaldık genelde aynı notları aldık. Neyse. Hayatımın en tatlı yanı işte bu hatun Skyçe!!.. Küçüklük hayallerimi sevdi. Mele"n"klere inandı. Gülmenin en güzel taraflarını anlattı.. Tiramisunun kakao parçacığı yaptı beni.. Bana inandı hep. Sorgulamadan. En sağlam yanım oldu.. Ve hep olmalı..
Mezun olmanın en güzel yanı ne mi!? Skyçe gibi bi hatunun hep ama hep yanımda olacağını bilmek. İşte bu paha biçilemez...
Skyçe!!! =))
Yer seni kurabiyen*
mezuniyet şeysi!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder