"Neymiş hayatın anlamı?"
Buruk bir gülümseme belirmişti dudaklarında.
"Öyle bir şey yok... Dinlerin, ideolojilerin söylediği gibi genel bir anlamı yok hayatın. Bence o anlamı ancak insan kendisi yaratabilir."
Edit: Kitapta tek bu cümleyi sevdim. (İstanbul Hatırası /Ahmet Ümit/syf 259)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder